Sabahýn 0.4:30’u uyanmýþým.
Milletin bir taraflarýnda pireler uçuþuyor,
Ben uykuya kanmýþým...
Ezan ha okundu;ha okunacak.
Þahitli bir olay var evimde,
Rabbimin ayaklarýna kapanýp,
Özür dilemek var,yüreðim ellerimde...
Bir sen kendini biliyorsun;
Oysa o an da, kim bilir hangi cephelerde,
Toprakla teyemmüm abdesti alýp,
Zafer için Rablerine yalvaranlar var...
Küçülüyorum onlarýn karþýsýnda;
Böcek gibi,pire kadar.
Sen sadece kaðýtlarý ýslat yazarken...
Bekliyoruz yýllardýr,
Sabah güneþini bekleyen çiçekler gibi,
Yaðmuru bekleyen aðaçlar gibi,
Doðru düzgün bir zafer haberi gelmiyor,
Hiç bir cepheden,hiç bir yerden.
Bir tek kiþide ne ola ki umutsuzluk olsa...
Ellerimiz kanýyor kanýyor,
Yürek sarsýntýlarýný ölçmek ne mümkün.
Uzun sürecek gibi,
Küfür ile iman arasýndaki mücadele,
Belki kýyamete kadar...
Ýþte o bize güç veren ayet de olmasa,
’’Zorlukla beraber kolaylýk vardýr.’’
Elde silah yürekte iman,
Sonunda ya gazilik,ya þehitlik,
Eninde sonunda gelecek güleceðimiz zaman...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.