UMUT KOVANLARINDA ARI DÜŞLERİM...

Umut kovanlarýnda arý düþlerim,
Namert yataðýnda iblisin kebirli silueti ön yargýlarýn…
Cafcaflý yalnýzlýðýn saltanatý,
Dünlü özürlerimin de yalancýsý
Hayatýn boz yataðýnda,
Konan kuþ misali hangi yaralý yürek ise.

Þimdi çýkýp gelsem tozlu, yorgun aktarýn
Sefil mabedinden, bir yarenlik ise adýný andýðým;
Görünmezliðin þeceresinde boyunduruðunda
Günün kaykýlmýþlýðý.
Bir hüznü evlat edindim madem
Varsýn matemime deðmesin kini onca gölgenin,
Zaruri bir tebessüm deðil bellediðim inan ki.

Zýrhýný giyindim de geldim önce özlemin
Sonra da sonrasýz mülkiyetimin
Ýzdüþümünde üç beþ çorak hayal,
Kambersiz yalanlarýn bir de doðrucu Davut uysam
Hele ki yasýnda, yaþýnda kana bandýðým karanlýk,
Uyutup da geldim çocuk benliðimi yine de
B/aþým dik hem de nasýl yetiþkin kimliðimle…

Kenetlendiðim bir sureye ihanet ederken
Maruzat belledikleri sevgi denen külliyatýn
En maðdur yoldaþýna erip ermiþliðim
Üstelik baharý hazan,
Yorgunluðu yorgan misali
Örtünmüþlüðün gýyabýnda
Suskunluða riayet eden en dokunaklý tebessümde
Düþe kalka rahmeti içerken.


Sosyal Medyada Paylaşın: