dört vir/gül/

,

ölümü özlüyorum
susuz yaðmur gibi cöl günlerimde
sokak lambalarý gibi kýrýlan onurumun sönük gecelerinde
hayattan beklentileri olmayan bir deli gibi


" hep aklýmda düþen bensiz anlarým"


ölümü özlüyorum
saate bakmadan kar taneleri düþmeden ,yangýnlar cýkmadan
gecenin karanlýðý gibi üstüme yalnýzlýk bir daha düþündürmeden
haklýlýk payýmý istemeden ,kötü sözleri sahiplerine vermeden ,kul hakkýmý yedirmeden



ölümü özlüyorum
ne zaman aþka merhaba desem
yüzüm ne zaman gülse
ve yaz ne zaman gelse özlüyorum



ölümü özlüyorum
ruhum hazýr kalbim razý göz yaþlarýmý dökmeden
kendimi kemdimce bitirmeden
hiç kimse görmeden bos bir yer bulmadan ,yavasca özlüyorum her gece.



ölümü özlüyorum
kýrmadan kýrýlmadan düþmeden düþündürmeden
birden gelsin kimseye söylemeden
izin istemeden yüreðimden düþüpte dizlerim kanamadan bitsin




ölümü özlüyorum
hayattan býkan biri olarak
önce kimsesiz kalayým
icim icimde ölsün sonra toprak kabul etsin.



ölümü özlüyorum
kalbim cok tutuldu cok tekledi
parca pincik edildi ama devam dedi
bu sefer þiirde ölmek yerine gercekten ara vereyim



YETER.

"ben insan olsaydým yalan söylemezdim"
"bir ölü neden doðru söylesinki"
"ruhu olmayan kalp atarmýki"
"susunca her gün ölmek kolaymý ki"
,,,,

Sosyal Medyada Paylaşın: