Hastayým, eðimli bükülü ruhumu sarý bir limon kabuðuna yasladým. Boyunu mu bir papatya’ya baðýþladým az önce. Ve Martý sesinde karýn sancý mý dinliyorum, dinlerken dilim kulaklarýma ahenk taþýyor. Ölü kuþlar taþýyor, Sana aþk Koþarken Eskiler kadar aramýzda uzayan mesafeden kýrýlan sakat ayaðýmý taþýyor. Ve ben Sana hep bakarken Mezopotamya yüzüme daðýlan kavseri mavisinden daha mavi, Umut tan açtýrdýðýn yarýnlarýn sonsuz mevsimlerini tenime giydirdin. Ve sen gittin Ve senin dudaklarýnda kemikleri kýrýk olan bütün alfabeyle karný/mý deþiyorum sevgilim.
Ümit Kaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümit Kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.