Herkesleşmek Zorunda Mıydın

Sevdana düþtüm düþeli
ömrüm karanlýklarýn uçurumlarýndan çýkmýyor
kalbim yýrtýk,sesim kýrýk
dikiþ tutmuyor acýnýn açtýðý yaralar
kan sýzýyorum gecelere....

Ýki nefes arasý yaþýyordum seni
ruhum senden ibaretti
herkese ucu görünmeyen dipsiz bir kuyu,
sana gül yapraðýnda çiðdim
herkesleþmek zorunda mýydýn.. !!

Þimdi bütün piþmanlýklar senden ibaret
cehennem sen kokuyor..!!

Þu üç günlük dünyada bir birimize sarýlýp
bir ömrü birlikte yaþamak varken,
elimde sana yazýlmýþ þiirler
ve kokuna hasret günler kaldý...

Kör düðüm olmuþ duygularým,
aklýmdan geçenlerden geçemiyorum
susup düþüncelerimi dinliyorum.
Þimdi çýkýp “ nasýlsýn “ desen,
halimi anlatamam biliyorum.

Yýldýzlarýn kirpiklerine uykuyu býraktýðýmdan beri
bulutlarýn gözlerinde aðlýyorum
dizlerim düþlerimi taþýmýyor
her adýmda bir cehennem çukuru yoluma çýkýyor
vuslat rüzgârýn yelesinde,
düþe kalka yetiþemiyorum....!

Çok yoruldum.. !!
Artýk ne halimi anlatacak mecalim var
ne yüreðimde keder taþýyacak bir dirhem yer.

Býktý, genzimi yakýp dudaklarýma vuran sözler
gözümün feri soldu
bir soluk ötenin mesafesine gidecek gücüm yok
postu serecek yer arýyorum...

Bir gün yalnýzlýk çalarsa kapýný
hiç düþünmeden aç
bil ki o yalnýzlýðýn göbeðinde sana yaþayan biri var..


Sosyal Medyada Paylaşın: