Dün akþam bir þiir öldü diyordu
Þiirler de ölür, þair isterse
Kalemim matemi hep giyiyordu
Bir sevdada her þey, giderse terse
Þiirler de ölür, þair isterse
Hiç sönmez yürekte, harlanýr közü
Yârdan baþkasýný, görür mü gözü
Kalemden kan damlar, acýtýr sözü
Þu katýk yaptýðý, herse bak herse
Þiirler de ölür, þair isterse
Dört mevsim yaþanan, çiledir çile
Güzel söz gelir mi, lâl olan dile
Hazan mevsimini, beklemez bile
Þu þair dediðin, er oðlu erse
Þiirler de ölür, þair isterse
Sözler diken olur, gönüle batar
Her bakýþ altýnda, bir gerçek yatar
Mutluluk ve huzur, gözünde tüter
N’olurdu o canan, bir ümit verse
Þiirler de ölür, þair isterse
Sanmayýn yürekler, acýyý sezmez
Güzel güzelliðe, methiye dizmez
Ýyiye, sevgiye, tek bir söz yazmaz
Neler olur neler, göðsünü gerse
Þiirler de ölür, þair isterse
Öyle þeyler yazar, eser kavurur
Bütün sözcükleri, alýr savurur
Kalp ile sevgiden, aþktan dem vurur
Kötülük taç olmaz, sevilen görse
Þiirler de ölür, þair isterse
Þiirler ölmesin, þiir yaþasýn
Bütün yürekleri, sarsýn kuþasýn
Lüzumsuz engeli, çabuk aþasýn
O yârin de sana, býrak git derse
Þiirler de ölür, þair isterse
Sadýk DAÐDEVÝREN
Aþýk LÜZUMSUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.