KOPUP DA GELDİĞİM HANGİ YILDIZ İSE...

Kipler çoðaltýyorum aklýmýn tarhýnda,
Peþine düþüyorum kesilen ahkâmlarýn
Belli ki ölüyorum Tanrým,
Üstelik ölüm ertesi bir ölüm:
Yine zikrimde sen yine kýnýmda rahmet
Hele ki sen iken esirgeyen.

Kýyama duran iç sesimden muzdarip,
Külliyen yalan demelere muhalif kim ise
Soluklanýyorum kara pencerede:
Evrenin tokadý gibi kapanan kapýlardan geçmek istiyorum:
Ne çare?
Ne mümkün, demelerin yorgunuyum:
Aklýmýn çakýl taþlarýna denk düþüyor evrenin kini
Ben ise boyutsuzluðumun kucaðýnda,
Sancýlarýn maðduru:
Keyfi yazmadýðýmý bil hani sen iki gözüm,
Baþýmýn tacý yine evrenin hâkimi,
Gönlümün sureti.

O yangýn ki,
Arda kalan bir iskelet yine
Görünmezin indinde,
Bir sabýr taþýyým hani
Belki de körelmiþ bir nimet,
Kâinat zaten itham yüklü
Olmasa idi keþke yalnýzlýðýn asalet ile nikâhý!
Öyle ya, hüznüme nasýl sahip çýkardým
Belki de ermeyeceði kerametin bedellerini ödüyor
Ýnsanoðlu.

Yorgunluðu zümre bilmekse;
Aþka tutku diyenlere inat
Bir de evrenin yaratýlýþýna biat:
Keþke çoðalsam eksileceðime;
Keþke üresem ölen hücrelerimden
Keþke kanýksalar tek kiþilik hücremi de
Ýliþmeseler masumiyetin týnýsýna:
Belki de seçkin bir i mgeyim nezdinde bilinmezin
Üstüme bol gelen mi yoksa
Peþrevi evrenin?

Bir de yükümlü ise sevgiye nazire eden alay’dan,
Kopup da geldiðim hangi yýldýzsa
Keþke serpsem elimdeki son nimeti,
Bir de meþkine doyamadýðým
Mazlumun ah’ýný duysa ölü yaným:
Ölümden kasýt olmamalý mahremim,
Gönül gözünde yorgun bir izlek tadýnda sadece
Hâkimi evrenin
Ve kenetlendiðime delalet mademki
Sözcüklerin rahvan koþusu
Yine de duymazdan gelen kim ise
Hele ki fýsýldarken nedamet denen besteyi kulaðýna
Ama usulca ama yalan yanlýþ.

Yeter ki çevirme beni son açtýðýn kapýdan;
Ýzin ver de geçeyim:
Ha lahitte bir ceset
Ha yazýlmamýþ bir þiir
Bir de cahil cesareti iken biçilen kisve.


Sosyal Medyada Paylaşın: