KAYIP, IRAK İKİ ÖZNE...

Efil efil yalnýzlýðýn miadý dolmuþ bir ömür tadýnda
Çarpan yürekte kalburüstü cümlelerin seyrinde
Kaybolmayý maharet bildiðim…

Yoksunluðun kýtasýndayým,
Noksan yarýnlarý da hicret bildiðim:
Sakýncalý aþklarýn göbeðini kesti Tanrý madem;
Yalýtýlmýþlýðýn haznesinde
Sanýr mýsýn ki
Kurak ve bakir cümleyim;
Dengine rast gelmekse
Hangi uzvumu beyan etsem þeytana?
Hangi þarkýyý rahmet bilsem de
Görünmezliðin þeceresinde
Yalnýz bir i mgeye rast gelsem gecenin körü?

Eþleþtiðim önyargýlarý istiflerken insan ýrký,
Kayýp sarkacýn da ibresine monte ettiðim
Nemli gözlerime inen perdeyi çekse melekler;
Çekim gücündeyim aþkýn yine
Benliðin aþ(k)ýna doyamadýðým,
Doysam da boðulmalarýna yenik düþtüðüm
Evrenin hazanýnda,
Kara lalelerin baðrýnda külfet bildiðim
Matemlerimin kim bilir kaçýncý dalyasý?

Ben ki beni bana yakýn tutan,
Sen ki ahkâmlarýnla baðrýmý delip geçen o þimþek,
Biz ki senli benli cümlelerin yoksunluðunda
Kayýp iki ýrak özne
Densiz bir kelamda seðirten hangi mecazi týnýyý
Resmetmeli de Tanrý,
Gýyabýnda suslarýn sese dönüþtüðü;
Seslerin yoða,
Varlýklarýn hicaba,
Sanrýlarýn da sancýya.

Ölüme gebe bir sýr kadar gizemin karasýyým
Sair her lehçede ayrýþtýrýldýðým ne çok zümre;
Ne çok yalan, týnýsýnda aþka kara çalan;
Ne çok aþk yine Tanrý’yý yok sayan aþkýn yüzü suyu hürmetine
Düþmüþken bir deli sevdaya…

Hey, sen insanoðlu;
Küpeþtesinde ömrün çok olmadý mý tanýklýðýn
Kötüye ve nefrete?
Bir de sevmeyi denesen ama önce Rabbini
Bir de kaybolmalarýný marifet sandýðýn
Bozuk para misali yorgun düþlerin, düþüþlerin;
Kanýksadýðým ölümlü güncende
Ýçten pazarlýklý cümlelerin cürüm yüklü ihanetine de
Dur desen;
Hani olur da gelirsin insafa,
Görmez misin ben de sizden biriyim.

Sosyal Medyada Paylaşın: