DEĞER

Gizemli þafak vakitlerini özlüyor insan,
Kekeleyen gün batýmlarýný deðil,

Bir aymazlýk yapýp,çýkýp gelsen ansýzýn,
Sam yelinde gizli, çið tenli gül gibi,

Evrenin suskunluðunda;
Hýfzýma býraktýðýn þuh bakýþla,
Bir nazar eylesen…
Mor daðlarýn gölgesi, gözlerinle.

Yine, kanatlarý yaðmur yanýðý,
Bir kuþ çýrpýnýp dursa,
Ýçimin saklý sevinçlerinde.

Yine, sýðýnsam uçurum aðýzlarýnda
mavinin yitik gölgesine,

Masum kýr çiçeklerini toplasam,
Birer, birer, kambur hicretlerinde,

Yine, dökülse yaðmurlar, ayet, ayet
Yufka yürekli menekþelerin göðsüne

Kelebeklerin susamýþ dudaklarýyla açsam,
Sana adanan orucumu

Gözlerim kapalý…
Düþünürken seni, bir an,
Elin, deðse elime palazlansa haziran,
Gene boyun eðerim,
Virane gülüstana, harabe bahçelere…
Ateþinle ýsýnýr, nefesinle üþürüm;
kime ne ?

Gönül kuþum, halen köþkündeyse eðer,
Dünyaya biçilmemiþtir, sana biçilen deðer.

Müþteba Güneþ

Sosyal Medyada Paylaşın: