yaðmurlu bir Ýstanbul günü ahmak ýslatýrcasýna sýðýndýðýmýz balýkçý barakasýnda içtiðimiz çayýn tadý da bir baþka
hatýrlattý bana yaptýðýmýz kahvaltýyý tahta masamýzda yapraklar arasýndan süzülen yaðmur damlacýklarý gibi
bizi bize daha da yakýnlaþtýran güzeldi seninle yaðmurda yürümek alnýna konulan ýslak buselerle seni seviyorum demek
iþte öyle bir gün olumsuz gidiþe bulutlarýn isyaný sanki kendinize gelin der gibi
olmasýn bizi ayýran bu yaðmur yýkasýn kirlenmiþlikleri arýndýrsýn edemem seni yolcu sallayamam arkandan el
biliyorum gideceksin çayýmýzýn son yudumunda sadece dudak izlerin kalacak bardakta belli belirsiz kal diyerek seslenirim sana göz yaþlarýmla
anlýyorum yaðmurla geldin yaðmurla gideceksin ben yine yalnýz yine kimsesiz sensizliði yaþayacaðým kendimle alýþmýþtým sana hem de çok gitsen bile bir yanýn benimle...
Refik 15.05.2017 Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
-/-keskinsirke-/- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.