sevgili

sevdasýna
bir kuþun, bir buðday tanesine vurulduðu gibi vurulduðum sevgili,
seni daðdan düþer gibi sevdim gümbür gümbür hem de
çaðýldayan þelaler gibi sevdim gürül gürül hem de
bir yangýn gibi cayýr cayýr
bir coþkun ýrmak gibi köpük köpük
hasadýna hasret düþtüðüm, bize ayrýlýk yakýþmýyor
tohumu topraktan, yaðmuru buluttan, aþký gözden ayrý mý bellersin
güneþ bile üþüyor sensizlikte,
bu nasýl bir sensizliktir ki yerden göðe her þeye deðiyor
israfil’in suru mu sessizliðin, rabbin nuru mu senliliðim
dalýnda açan çiçekten tut da
göðün en sonundaki yýldýza varana deðin her þey
tam tekmil yokluðuna bulaþmýþ
bu nasýl bir sensizliktir, düþünsene
sütün içine düþen bir damla mürekkep
gibi bir hüzündür senden bana düþen
okyanusun kapkara derinliðine düþmüþ
yüzme bilmeyen bir adamým sensizlikte
ifþa ediyorum halimi, beyan ediyorum, içimi faþ ediyorum
gözlerimi yaþla ödüllendiriyorum
sözleri taþ olan sevgili, daha kaç kez kýracaksýn kalbimi
al okunu aþkýn vur tam da ortasýndan yüreðimin
sana aðlarsam namerdim
boðazýma kadar batýyorum yokluðunun
soðuk ve bir o kadar karanlýk okyanusuna
çýrpýnýyorum ama boðulmak kaderim oluyor
yaþanýlmýyor olmadýðýn dünya, çekilmiyor vallahi
her yerde, herkeste olan sevgili yoksun bende
sana isyan etmek istiyorum
sýðmýyorsun þu göðüs kafesime
hani adýn eskaza geçse bir mevzuda
kaburgalarým kýrýlacak diye korkuyorum
güneþe haksýzlýk edemem bu yüzden
içindeki ateþ, içimdeki ateþten daha fazla yakýcý deðil
ay düþünüyor beter halde, kim dedi ki sana sevdalansýn diye
görmez mi hali pür melalimi; ey biçare ay, vah sana, vay
yýldýzlar isyanda, topu týrnaðýn etmez
sana ulaþmak adýna her gece birisi kayýp düþüyor dünyaya
dilek tutuyor bir yýldýz kaydýðýnda garipler
kayan yýldýzýn da dileði bastýðýn topraða deðmektir
ayaðýnýn tozu olmaktýr
sen ise nisyandasýn ey sevgili
beni silmedesin; izimi, gözümü, sözümü, özümü
ömründen kaldýrýp atmadasýn, olur mu böyle iki gözüm
derde vurulur mu bu yürek, hüzne salýnýr mý
kementlenir mi boynu, kenetlenir mi yokluðuna
bir yarýþ atý gibi sana dört nala koþmaktayým
damarlarým þiþmekte, kalbim çarpmakta
aklým oynamakta, halimi düþün
ben nasýl yanarým cehennemde, içim dýþým buz gibi
her tarafým yokluðunun soðuk yüzüyle dopdolu
þimdi söyle bana bakayým; yokluðundan öte cehennem mi var bana
açmýyor çiçekler zorla deðil, kokmuyor elde deðil
hep sensizlikte bu acayiplikler
çýkmýyor sahneye ay geceleri, yýldýzlar küsmüþ gibi
ruhumdaki karanlýk, yaþadýðým dünyaya sirayet etmiþ gibi
bir baþýmayým sensiz, dað devrilse bana mýsýn demem
dünya yýkýlsa umrumda olmaz, okyanuslar kurusa bana ne derim
bana hayýrlý olan sensin anlayacaðýn, vadedilmiþ olan.
senden dönenin caný çýksýn, senden gidenin.

Sosyal Medyada Paylaşın: