CAM VAZO

Sen gittin ya anne
Çok þeyim seninle gitti
Hani hep þýmarma derdin ya
Oda gidiþinle bitti
Bitti anne...
Þýmarmadým bir daha
Þýmartaným olmadý anne
Seninle çocukmuþum
Nazým hep sana imiþ, bir tek sana
Senden sonra büyüdüm anne
Büyüdüm
Çok zor anne sensizlik
Çok zor
Lakin ilk zamanlar gibi deðilim anne
Alýþýyorsun
Alýþtýrýyor
Zamanýn marifeti bu
Ýnsaný her þeye alýþtýrýyor anne
Ben büyüdüm de
Ruhum hala çocuk anne
Ayaðým taþa deðdiðinde
Anne anne diye senin tabirinle zýrlýyorum
Üfürecek birini arýyorum anne
Yüreðimde hep yaþayacaksýn
gözlerimde yaþlanacaksýn anne...
Hani anne hani
Bana camdan bir vazo almýþtýn
O hep masamda duruyor anne
Ona gözüm gibi bakýyorum
Ýçi hiç boþ kalmadý
Her mevsimin çiçekleriyle,
Vazomuzu süslüyorum anne...
Bugün bir arkadaþým hediye aldý annesine
Belli etmedim ama , içim burkuldu
Biliyorsun kimseyi , hiç bir þeyi kýskanmam
Arkadaþýmý kýskandým
Kýskandým anne...
Yinede þanslý sayýlýrýz
Çok mutlu, dolu dolu anýlarýmýz,
Sarýlacaðýmýz hatýralarýmýz var
Ah annem ah!
Bunlara da sahip olmayanlar var
Annelerini tanýmayanlar,
Öpüp, koklayýp, sarýlmayanlar
Yetimhanelerde sessiz sedasýz büyüyen,
Çocuklar var
Bir gün anne bir gün
Bir þeye þahit oldum
Misafirimiz olmuþtu kimsesiz çocuklar
Ýçlerinden birinin elini tuttum
Teþekkür ederim anne dedi
Bittim anne bittim
O an bittim
Gözümün yaþýný saklayarak koþar adýmlarla gittim.
Bu yavrular her elini uzatana,
Öðretmenlerine , bakýcýlarýna , hatta bizlere bile
anne diyorlardý , kuru bir kelimeden mi ibaretti
Yoksa duygudan mý
Anlayamadým anne
Anlayamadým.
Handan Uçak Tunca
Sosyal Medyada Paylaşın: