ANNENİN YERİ

Doður, besle ve büyüt evlat yetiþtirmede
Baba olmak neyse de; annenin yeri baþka.
Kollarýný açarak “yavrum”, “kuzum” dedikçe
Baba kucak açsa da; annenin baðrý baþka.

Onun o densizliði anneyi hiç sýkmaz ki
Yavrusuna hizmetten hiçbir zaman býkmaz ki
Unutmak farz-ý muhâl hiç aklýndan çýkmaz ki
Baba baþa tâç etse; annenin seri baþka.

Ufacýk bir þey olsa onun baðrý sökülür
Ne zaman darda kalsa, annesine sokulur
Gece/gündüz durmadan o alnýndan dökülür
Baba ter dökse bile; annenin teri baþka.

Ne ana ne de baba evlat gibi kayrýlmaz
Anne her zaman anne, annelikten sýyrýlmaz
Ne kadar atsa/tutsa, et týrnaktan ayrýlmaz
Herkesin bir yâri var; annenin yâri baþka.

Annesin aðlatmasa o da gözyaþýn silse
Bu kadar sevildiðin keþke evlat da bilse
Ayaða diken batsa baþýna bir þey gelse
Babada aðlasa da; annenin zârý baþka.

Anne için gerekli, Rabbim sevgiyi vermiþ
Bu yüzden ki bir anne; evlâda “caným” dermiþ
Ayaðýnýn altýna; Allah cenneti sermiþ
Babada nur varsa da; annenin nûru baþka...

Herkes kýymetini bilsin
Eðilmesin yüzün gülsün
"Bir gün" deðil her gün olsun
Güzel günler sizin anne...

Hanifi KARA

TÜM ANNELER; GÜNÜNÜZ KUTLU, YUVANIZ MUTLU OLSUN...

Sosyal Medyada Paylaşın: