Meçhul

Efkârlandým der insanoðlu.
Gözyaþlarýný dökmeden önce,
Bir sigara daha yakar, özledim der.
Damarlarýnda alkol, kulaklarýnda sesi dolanýr.
Þiir gibidir kalbi.
Lakin okumasýný bilmez.
Oturur bir köþeye, çaresizliðine güler.
Sigaranýn dumanýyla efkârýný örter.
Dönmeyecek olanlarý bekler.
Hayaller kurar, kurduðu hayallere kendi söver.
Gariptir insanoðlu.
Unutmaya çalýþtýkça,
Daha çok hatýrladýðýnýn, farkýna varmaz.
Unuttum der kendini kandýrýr.
Her adý geçtiðinde, gözleri onu ele verir.
Aðlayamam, güçlüyüm ben deyip,
Gözlerinden akan yaþlara dahi inanmaz.
Oysa bilmez gücün gözlerde deðil, yürek de olduðunu.
Bilseydi hiç susmazdý yüreði.
Saftýr Ýnsanoðlu.
Yarým býrakýp dahi gitse, tam sever.
Bir tebessüme ömrünü verir,
Bir gram düþünmez kendisini.
Varý da yoðu da odur.
Sadýktýr Ýnsanoðlu.
Gözü ondan baþkasýný görmez.
Saðýrdýr baþkalarýnýn duygularýna.
Mühürlüdür dili.
Duvarlardan baþka kimseye anlatamaz derdini.
Çaresizdir Ýnsanoðlu.

Sosyal Medyada Paylaşın: