7 MART

Koskoca bir sene oldu, sensiz bir sene.
Merak etme senin gibiyim isyan etmiyorum Rabbime.
Mekanýn Cennet, Ruhun Þad Olsun Koca Yürekli BABAM.

Bugün çok farklý bir gün, belki günlüðüme bile yazamayacaðým kadar özel bir gün.
Yeni bir hayatýn baþlangýcý mýydý yoksa hayallerimi darmadaðýn eden bir hayat mýydý?
Bu kadar zor muydu hayat, bu kadar deðersiz, bu kadar duygusuz.

Uçmak isterken kanadým kýrýlmýþ uçamamýþtým, filmde mutlu sonu izleyemeden kör olmuþum. Tamda onu sýmsýký saracaken kaderimiz ebediyen ayýrmýþ bizi.
Bu kadar zor muydu aðlayamamak, titreyerek konuþmak. Bir þarký bu kadar yaralayabilir miydi insanýn yüreðini. Özlemekten nefes almayý unutabilir miydi insan. Ýçten derin bir ’’of’’ çekerek derdini anlatabilir miydi yüreði.
Ne zaman olgunlaþmýþtý, ne zaman yayýlmýþtý bu içindeki yangýn.

Telefonda hem korkmuþ, hemde güçlü görüneyim ama acýsýndan ayakta bile duramayan ürkek bir ses ile;
’’Baban Melek Oldu Oðlum’’
’’Baban Kuþ Olup Uçtu Oðlum’’

Bir film þeridi gibi geçti önümden hayatým. O film’den aklýmda kalanlar.
Zamanýn bu kadar acýmasýz olduðu, bir 30 saniyenin sizden koca bir ömür çaldýðý, birde gelmeyeceðini bile bile koca yüreði ile beklemekti BABASINI.
Sosyal Medyada Paylaşın: