HÜZÜNLERİM DE SEN

ne seni unuturum ne de gözlerini
yalanmýþ meðer her sözün
acýlara gark ettin biçare yüreðimi
nerden bilirdim ki gözlerime bakarak
geri dönüþü olmayan yalanlar söyleyeceðini
aþkýn gözü körmüþ göremedim gerçekleri
oysa ölümüne sevmiþtim seni
her gün yüreðimde çekiyorum özlemini
þimdi öyle bir haldeyim ki
gözyaþlarýyla uyuyup isyan çýðlýklarýyla uyanýyorum
yaþattýðýn her acý da seni sevdim yine de
nefret ediyorum kendimden þu an
gözlerindeki yalanlarý göremediðim için
artýk sana deðil yüreðimi
gülüþlerimi bile emanet etmeyeceðim
en zayýf yerimden vurdun beni
uzaklaþýp giden saman yolu yýldýzý gibi
aþkýn büyüyor gönlümde
hüznüm oluyorsun son demim de
artýk uçurtmalar uçmayacak eskisi gibi
içimdeki yangýnlar yakmayacak beni
taþýrým hasretin yükünü omuzlarýmda
sen aþkýmdan vaz geçme yeter ki
karýþýr hüzünlerim akan gözyaþlarýma
güneþ gibi yaksanda içimi
gözümden boþalýyorsun yaðmur damlasý gibi
kaybettin beni mutlu musun þimdi
bilmedin bendeki yerini
haberin yokken öyle yaþamýþtým ki seni
varlýðýndan baþka birþey görmedi gözüm
zordu senle olmak
suya yazý yazmak gibi
oysa ben seni yüreðime yazmýþtým sevgili...


Refik
10.05.2017
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: