Tükenirken þu ömrüm, bir kaderin yolunda
Zamana yenik düþtüm, dünyam karardý birden
Hiç dertsiz geçip giden, bir ömrün baharýnda
Zamana yenik düþtüm, dünyam karardý birden.
Hayat dolu þu ömrüm, rüzgâr gibi eserken
Zamana yenik düþtüm, dünyam karardý birden
Güle oynaya en son, bir ömür bitecekken
Zamana yenik düþtüm, dünyam karardý birden.
Kaybederken kendimi, bir kaderin yolunda
Çare bulunmaz dertten, dert geldi birden bana
Hiç dertsiz geçip giden, ömrümün ortasýnda
Zamana yenik düþtüm, dünyam kardý birden.
Ne diyeyim feleðe, geri kalan ömrümde
Gülecek günler bitmiþ, neþe kalmamýþ bende
Hayat dolu bir çaðýn, en güzel günlerinde
Zamana yenik düþtüm, dünyam karardý birden
Kul Yüksel diyor’ ki, küsmüþüm ben feleðe
Ömrümü benden çaldý, gülecek gün var derken
Baharý hazan yaptý, henüz ben yaz görmeden
Zamana yenik düþtüm, dünyam karardý birden.
03 Mayýs 17
Ahmet Yüksel Þanlý er