YOKLUĞUNDA SENSİZLİK

yokluðun yüreðimin karanlýða itilmiþ hali
içimden çýðlýklar yükseliyor sanki
söyle içimdeki yangýnlar nasýl sönerki
aðladýkça kýrmýzýya çalar gözlerimin rengi
akan gözyaþlarýmda temizlenir ruhum
huzur bulurum her aðladýðýmda

kirlendi artýk yalnýzlýðýmýn berrak nehri
ahý figan ediþimde çýðlýklarým yükselir semaya
bulutlar kümelenir sanki
çöreklenir ruhuma
düþer üzerime rahmet eþliðinde
ýslanýr sýrýlsýklam olurum
tuzlanmýþ yeni doðan gibi
yanarým

bir þiir olur adýn
bestelenir dudaklarýmda
tamamlanmamýþ þarký gibi
kanar yüreðim her aklýma geldiðinde
kuruyan dudaklarým hasretinin çölleri
hangi kervan götürür olduðun yere beni
dilimdeki tüm heceler yokluðunun si mgesi

hissediyorum ölümün soðuk nefesini ensemde
gözyaþlarým isyanýmýn acýya bedeli
yine de
en zor anýmda yanýmdasýn
olur adýn tesellim
aþk badesinde bir baþka yudumluyorum
yokluðunda ayrýlýðýn acýsýný

her baþýmý öne eðdiðimde
karþýmda canlanýr resmin
uzaklardan seslenirsin sanki
duyarým sesini
gözlerim arar ayak izlerini
ellerim ellerini

çaldýðým her kapýda
çarpýlýr yüzüme kimsesizliðim
kimsesizlerin kimsesiziyim yalnýzým
sensizliðimde uçurumlarýn gölgesindeyim
her nefes alýþým ölüm gibidir
bak artýk yokum iþte
gözyaþlarýn zemzemin olsun son nefesimde
sevdanla göm beni karanlýklara
ört topraðý üstüme yavaþça...

Refik
08.05.2017
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: