Hangi iklimlerin yasak meyvelerine uzanmaktasýn a çocuk,
Elin yüzün kir içinde, dizlerin kan revan
Nereye koþmaya çalýþýrsýn,
Uçurtmanýn kanatsýz çýtasýnda
Rüzgara aldýrmadan...
Tutunduðun gerçeklere
Masal oluyor sevdan
Sen bir ay ýþýðýna aþýk oluyorsun
Ay ýþýðý yorgun
Iþýðýný denizle seviþirken yakalamaktan...
Hangi þarkýnýn son nakaratýsýn ey çocuk,
Kafiyeler çözülür anlamlarýndan.
Tekrarlanmaktan...
Tutkunun dizleri titrer sen dokunurken,
Neden býkar insan seni yaþamaktan
Bunca naif,
Bunca aþýkken üstelik,
Aþk neden vazgeçer
Seni kuþanmaktan?
Umudunu neden kaybedersin a çocuk?
Ne çabuk yoruldun yaþamaktan...
Kaderin kollarý bitap
Verdiðin kederleri taþýmaktan...
Kaldýr baþýný ey çocuk,
Bak;
Güneþ doðuyor arkandan...
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.