Ansızın Gel De,Dinsin Sızım

Gözlerimde kekremsi acýlar,
Kirpiklerimde buruk iklimler dökülüyor kimsesiz sesime.
Avutulmayý bekliyordu düþlerim ,
Sýðýndýðým limanýndan sürgünlere sürdün .
Ciðerim daðlandý yâr...
Gönlüm yangýn yeri,içim avaz avaz.
Ömrümde her acýya,
her ayrýlýða dimdik durdum da,
yokluðun diz çöktürüyor yâr..
Hangi yollar sana olan özlemimi dindirir ?
Hangi ýrmak soðutur kavrulan yüreðimi ??
Rüzgârýn yelesinde sesin,
yýldýzlarýn ýþýltýsýnda gözlerin varken
nasýl dayanýlýr bu hasrete ?
Biliyorsan sen söyle ..
Söyle ki dinsin beynimi kemiren üryan figanlar.
Dinlediðim her gurbet türkülerinde
Gözlerimin kýyýsýnda biriken okyanuslarla gelme aklýma.
Yokluðuna diz çöktüm...
Bütün yollarýn ellerini,ayaklarýný öptüm..
Bu ne hasret ateþidir yâr, yaktýðýn ömrüme ?
Seninle vuslatý ömrümüze katýk etmek varken
Yokluðuna mahkum etme
Mevsimlerin boynu bükük
Ýklimler kimsesiz
Rüzgâr baþý boþ dolaþýyor þimdi
Ansýzýn çýk gel de, dinsin gönlümde sýzý ...
Sosyal Medyada Paylaşın: