biliyorum için bile titremeyecek bunlarý okurken kelimelerimin alnýndan falan da öpmeyeceksin ama iþte belkilerle ve keþkelerle geçiyor hayat zaten çok sustum bu aralar ve sustukça da tepeme çýktý, dilimin aðýt makamýndaki çýðlýðý üslupsuzca gözlerime deðen hatýralarý saymýyorum bile hem nezaketsizce saldýran öfkelerime inat yol yordam bilmeyen cümlelerim tutuyor eteklerimden
-d’üþüyorum, tut kalbimin ellerini
kýzýla çalan göz bebeklerimin tek suçlusu bendim oysa anlamsýz bir bakýþa kalbimi yasladýðým günden beri
göðsümde biriktirdiðim hüzünlerin ayrýntýsýndayým bugün tekil yaþayan kalbimin çoðulluðunda avuçlarýna dokunan dualý parmaklarýma nispeten adressizliðinden geri dönen tebessümlerimin gafletindeyim
sen ki þevkatsiz yanýnla gezinirken sözlerimde ebabilin kýrýlgan kanadýnda, her gün kefensiz gömülüyorum ben bi-r türlü içine sindiremeyen rüzgarlar geziniyor ayak uçlarýmda ve içim sýkýlýyor tüm evrenin ayýplayan gözlerine
-ki biz, yaðmurda koþturan çocuklar kadar masumduk
....
emel güneysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
..güney_su.. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.