UMUT
Kaç karanlýk gecelerinin ardýndan saklanan,
Ve kaç yüksek daðlarýn zirvesinde biten,
Ya da kaç bekleyiþlerin adýdýr. Umut…
Kim bilir belki de bir babanýn kanserle mücadelesi,
Ve bir evladýn çaresizliði arkasýnda gizlenmiþ,
Sahte bir gülücüktür. Umut… Belki de bir evladýnýn hiç düþünmeden
Verilen bir can parçasýdýr… Umut
Ah bütün bunlara raðmen doðmayan güneþin inadýna,
Gecenin hüküm sürdüðü ve bütün cümlelerin
Son nokta bulduðu, kimsesizliðin sýðýnma kapýsýdýr. Umut…
Her þeye raðmen uzatýlan bir ele sýký sýkýya sarýlmasýdýr.
Ya da hiç beklemediðin bir kiþiden alýnan hayýr duasýdýr. Umut…
Belki de bir hayaldir kendince kurulmuþ, sahte bir dünyanýn içinde
Yaþayan; Ömerler, Sametler ve Benler… Belki de bir evladýn kor baðrýndan,
Koparýlan bir gözyaþý damlasýdýr. Umut… Ya da bir evladýn babasýna,
Bile bile yalan söylemesidir. Kim bilir belki de her þeyin tükendiði
Ve hayat merkezine sýkýlan bir kurþundan akan son damla kandýr.
Ya da bir evladýnýn babasýz kalmasýdýr. Umut…
Þefik KARABULUT
10.11.2013 VAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şefik karabulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.