Gönül suyu þah akar, Balýklar yüzer, Kimisi suda kimisi gönülde, Çýra gibi yanarken, Su döker kimisi, Bazýsý müþahit kesilir. Þakýrdarken yürek, Çalgý sanýr kimisi, Halaya durur bazýsý, ..... Akýllanmaz þu mendebur gönül! Daðý da sever taþýný da, Deniz’i de sever kumunu da, Çakýl taþlarýyla ezilir, Yine de sever, Deniz’in en dibindeyken ateþe verilir, Yine sever, Her geleni muhtar ediverir mahallesine, Mührü en derinden yer, Yine de sever! Pireler tahtýný kurar bahçesinde, Emer durur sevdasýný, Yine de sever. ..... Gönül ya bu! Vuslat için, Ne vazgeçer denizden, Ne de korkar volkan olmaktan. Gönül ya bu! Þeytanýn dokunaklý ninnisine aldanýr. Þah iken þahbaz olur, Yine de sever! Yine de sever!
Metin KILIÇALP
Sosyal Medyada Paylaşın:
Metin Kılıçalp Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.