Serçe yavrusu

Artýk
Yazdýðým hiç bir mektup ulaþmýyor kalbime
Zamansýz uçup giden kuþlarýn
gölgesine býrakýyorum
yalnýzlýðýmý
Üþüdüðüde oluyor ellerimin elbet
Bir palyoca olsaydým
Ancak bu kadar gülümserdim gökyüzüne
Halbu ki ölü bir deniz
ýþýldýyor ayak uçlarýmdan
göðsüme doðru
Ve zaman aðlasam
Ürkek bir serçe yavrusuna benziyor ellerim
Ben ki
Kýzýl bir akþamýn
Göz bebeðine tutunup yazýyorum bu satýrlarý
Ölmesem bile
geçmiþin ayak izleri geçiyor genzimden
Geceleri kendi yataðýmda bile
cinayetler iþledim
Paramparca bir beden’de uyandým sabaha
üstümde bir býçaðýn izleriyle
Ve onca yýl
unutulmuþ bir yalnýzlýðýn
Hayat hikayesini yazdým satýrlara
hiç kolay deðildi kadýn olmak
Ve keþke dedim
bir erkeðin sol kaburgasýndan
doðmasaydým ben
Sadece yalnýzlýk koksaydý satýrlarým
Keþke bir gözyaþý lekesi kalsaydým
Çocukluðumun en derin yerinde
Ve susarken
Ölü bir bedenin içinde
Ürkek bir serçe yavrusu gibi
Yapayalnýz
Unutulmak bu kadar acý iþte...

Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: