Çünkü artık kaybolmuşluklar içinde yapayalnızdır dünya!

(Ne kadar uzaksýn ey mis kokulu cennet)*




tarihin bütün öyküsü boyunca gökyüzü aþaðýya bakýyordu
topraðýn istekli aðzýndaki gürültüye
yalnýzlýðýn o büyük fabrikasýna
oradaki tek açýklýk küçük otlarýn suya açlýðýydý




uygarlýk zindanýnýn ýþýklarý hep yanýktýr
duygularýn özgürlüðü için deðildir yanýklýk
iyi görülsün diyedir itaat etmeyenin yüzündeki kelimeler
yok edilsin diyedir reddedenin dilindeki karanfil ordusu
herkes zorunlu davetlidir büyük bilinmezin gösterisine
elleri çividen yapýlmýþ yedek alkýþçýlar
ücretsiz kabullenme seanslarý
anlamýn üstünü örten sonsuz sisin parçaladýðý sözlük
ve korkana doðru hýzla ilerleyen keskinlik




her taraftan hissediliyordu dünyanýn geçirdiði nöbet
eski evlerin bittiði yerde baþlýyordu dip
dip; belleðin düþüþü ve insanýn çökmüþ kalbidir
içimi göstererek kurtuldum uzaklýðýn o soðuk kýlýcýndan
içim mektuplar ülkesidir





(*Charles Baudelaire)


Sosyal Medyada Paylaşın: