Küs kedilikleri olan bulutlar gibi
Týrmalýyor göðün sükunetini özlemin
Bir köy çeþmesi gibi aðlýyor gözlerim
Durmaksýzýn yalnýz bir yol kenarýnda
Öylece üþüyor sýcaklýðýný
Bir sarmaþýk gülü aðýyor sonra bu yalnýzlýða
Dikenlerini batýyor etine /inadýna özlemin
Tutuklayýp her nefesi hapsediyor
Çýðlýk çakýlý yerinden doðruluyor elim
Seni yeniden sevmenin eylemine
Üþüþüyor yarým kalmýþ bir aþkýn
Ömrünü uzatmaya
Açýk ara seviyorum kendimden daha çok
Seni diliyorum mutluluða hak ediþ olarak
Mahir bir öpüþle yad ederek sesinin dudaklarýný
Yakalanmak istiyorum estiðin rüzgarlarýnda
Savurduðun güllerin rayihasýna
Mucidi deðilken ayrýlýk tamtamlarýnýn
Sebebi sayýldýðým geceleri örtüyorum öfkemle
Manidar bir kavga olsa diye hayýflanarak
Dövüyorum piþmanlýk kelbi dizlerimi
Ah günýþýðým, mutluluk mesaim
Müþfik kalfasý ol sen yine sevdamýzýn
Sustalý dilini aç ve açýl yüreðini
Anlý sanlý bir aþk tortusu kalsýn hayata
Kalacaksa saðanaðýndan akan bu zamanýn
Haþyet ve hayret ettir aþk gereði satýrlarýnla
Doðra iklimlerin güzelliklerini içime
Nazarlý sayýklamalarýnla dök ismimi ismine
Eczasý biriktikçe sevinçlerini getir koy koltuk altýma
Kudretli acziyet gevþesin iliklerimde
Süslü meramlarýný sussun artýk kendine