bana ellerini ver küçüðüm
gidelim buralardan
veda et þimdi bir bir
geriye her ne kaldýysa
vedasýz ayrýlýklardan
yolumuz uzun
yolumuz kýsa
geceyi geçmeliyiz önce
tanrýnýn hüküm sürmediði zamanlardan
coðrafyalardan geçmeliyiz
insansý yaratýklarýn hükmünde ülkeleri
ben seni çok yaþadým be can
yalnýzca sevenler anlar
sevdimse seni insanlýðýndý
melek yüreðindi içerlediðim
saflýðýný anlayamadý rüzgarlar
mevsimler kýþtý
ben ellerinde ayazý tanýdým
kadersizliðimize
kütüphaneler dolusu
varlýk kalemlerinden
yokluk yazýlmýþ yalnýzca
giderek solan renkleri
mevsimlerin sonbahara dönüþünü
geceler boyu saklýndaki zamanlarý
an an ayrýlýklarý yazmýþ yazan
biz buralý deðiliz inan
gitmeliyiz buralardan
bana ellerini ver küçüðüm
hiç bir anýmýz unutmaz bizi
kederli zamanlardan geldik
biz seninle nedensiz
kaybedenlerdik zamana karþý
çaresizlerdik eskiyen dünyada
çürüyen ,
bahardý yazdý ayrýlýklardý
zamandý aslýnda
biz deðildik
kaybetmeyi yazan kaderlerimize
tanrý mýydý neydi o esrarlý güç
ki , yazmýþtý ayrýlýklarý
oysa ben inanmam buna
bunlarýn hiç birisi tanrýsal deðildi
tanrý yazmazdý
dahasý yazdýrmazdý bunlarý
isyaným buna küçüðüm
tüm sevdiklerimizden koparýlmaya
bunca yoksunlaþtýrýlmýþlýða
yalnýzlýklara
isyansa isyandayým ben
kadersiz yazgýlarý yazanlara
bana ellerini ver küçüðüm
olmamalýydý organize ayrýlýklar
tüm sevdiklerimiz
birbirinin ardý sýra alýnmamalýydý ellerimizden
ki bu ,
tanrýsalcý bir görseli yazmaksaydý eðer
olmazdý iþte
bu senaryo tutmazdý
tutmadý
kimin neden verdiðini
neden aldýðýný anlatamýyorsa
anlamsýzdýr hepsi
hiç insana anlatamazsýn
bu sahipsizlikleri
" zevk miydi aldýðý " diye sorarlar
tanrýsalcýlýk da kurtaramaz seni
bir noktadan sonra mantýkdýr iþleyen
bana neden verdin
niye aldýn ! desem
bu durumda
tanrýya sitem etsem
ve desem ki
nedir bunca haksýzlýklar !
neden vakitsizce ölüyor bunca günahsýzlar
bana günah yazacak kalem
olana bitene seyirciyse
aynaya bakmalý deðil miydi
þimdi son sözlere gelirken
vermeli sevdiklerimizi
ve
býrakmalý bizimle hesaplaþmayý
baþka iþlere bakmalý her kim ise
gücü elinde tutanlar
kader idi
yazgý idi filan gibi
tanrýsalcý gerekçelere sýðýnmadan
kendi suçunu itiraf etmeli
özür dilemeli
bu bozuk düzeni kurgulayanlar
düzeltmeliydi hatalarýný
kim kime neyi anlatýyor bilinmez
ama görüyorsun küçüðüm
yaþamak zor bir bilmece gibi
sen, býrak bütün bu çetrefilli iþleri
yüzü kýzarsýn artýk yazan çizenin
bu iþlerin yönetmenlerinin
hele ki ,
kendine tanrýsallýk atfetmiþlerin
utanma arlanma gibi bir derdi
duygularý olmadýðýna
eminim aslýnda
bana ver ellerini küçüðüm
biz seninle
günahlarýn hiç olmadýðý bir mevsime
gidelim
tanrýsalcý kavramlarýn olmadýðý
bir yerde yaþayalým insancýl sevgileri
eksik olsun hepsi
tanrýsalcý uydurmalarýn
çirkin ellerce yazýlmýþlýklarýn
faili meçhul olmayan kazalarýn
yaþamýn rezaletlerinin
eksik olsun
bu yoksunlaþtýrýlmýþ
açýk yaralarla
neyi umuyorsa ilaç niyetine
kim ne yazdýysa ve yazmýþsa
defterimize
þimdi ya da sonra
önce aynaya bakmalý
ve dua etmeli
kadersiz yazgýlara
bu denli düþkünlüðüne dair
af dilemeli
af dilemeli ...
þimdi her neredeysen
duyabiliyorsan sesimi
gülümse o mevsimde
ve bir þiir daha yaz kendine
bana ellerini ver küçüðüm ...
Mert yiðitvan
22 nisan 2017 cumartesi anneleri günü