yalnýzlýk sokaðýna tutunduðum bir vakitti
gece miydi neydi hatýrlamýyorum
karanlýktý
ýþýklar kendini dahi aydýnlatmýyordu
çoðul yalnýzlýklar delip geçiyordu aklýmýn almadýðý duyarsýzlýklardan
ben tanrýsal bir var oluþun kýyýsýndan sýzan ýþýðý arýyordum
o sýra kederli zamanlarý
sevgileri vefalarý defnetmiþtim ruhumda
aslýnda heder edilmiþ bir ömürdü
kan içindeki avuçlarýmda tuttuðum
zehirlenmiþ bir nehirdi
artýk durgun sularýnda hayat emaresi olmayan
çöl yangýný yüreklerde
sevginin bir damlasýna dahi hasret kum fýrtýnalarý
gece ayazýydý yaþadýðýmýz
yalanýydý yalan sevdalarýn
tanrýsal bir yaný yoktu var oluþlarýn
yanýnda oluþlarýn bir sevginin ya da sevgilinin
sen bunlarý anlayamazdýn
keþke anlayabilseydin ya da hissetmeye çalýþsaydýn
dalýndan koparýlmýþ bir tek çiçeðin duyabilseydin feryatlarýný
ölü aþklar mezarlýðýydý bahçelerin
ölü kuþlarý tekrar öldüremezdin
ölü çiçeklerdik biz bütün ahlarýmýz alýnmýþtý
vakitsizce katledilmiþtik sevda bahçelerinde
yaþamamýzýn bir anlamý yoktu ki biliyorsun
cesetlerimiz para ediyordu artýk
özenle sergilerdiler çiçekçi vitrinlerinde
henüz kendinde bile deðildin ki
sana bir anlatan olmalýydý asýrlar öncesinde
tanrýnýn unuttuðu coðrafyalarda
uçuþan bir toz zerresi neydi ki
asýl amaç neydi bunca yalansý yürekte
tiyatral acýnasý göstermelik sevmelerde
sen bunlarý anlayamazdýn
hepsi birbirini kandýran yalan sarhoþluklarýnda
sevgi sevda hikayeleriydi yaþadýðýmýz
heder ettik ömrümüzü o sokak çýkmazlarýnda
bin asýrlýk uykunun mahmuru
mahzun mahmure bakýþlarda
oysa tutunmak gerekirdi bir yerlerinden kendi yalnýzlýðýma
yalnýzlýk sokaðýna tutunduðum bir vakitlerdi
gece miydi hatýrlamýyorum karanlýktý
ýþýklar kendini dahi aydýnlatmýyordu
ne sevginin yalaný
ne vefanýn abartýlý riyasý
hal bilir suskunluðu kendi yalnýzlýðýmýn
gölgem gibi yüreðimin ilacýydý eksiðim
arkadaþlýðýydý kendi yazgýmýn
kendi elimle yazdýðým gerçeklerin
dostluðuydu tüm yalanlara inat
bin asýr öncesi ya da
bin asýr sonrasýna düþmekti
kan kýrmýzýsý bir buluttan
sahipsiz bir yaðmur damlasý misali
avuçlarýmda ziyan olan bir ömürden
sen bunlarý anlayamazdýn …
neyse ne
sen yine de boþver bunlarý
haydi!
gözlerimin içine bakarak
þimdi bana bir yalan daha söyle
ya da güldür mesela kendince
pervasýz kelimelerinle
asla inanmayacaðýmý bile bile …
Mert Yiðitcan
29 nisan 2017 istanbul