Seviyorum.
Ailemi seviyorum, çocuklarýmý, torunlarýmý seviyorum.
Ýnsanlarý ve hayvanlarý seviyorum.
Ve ben!
Ülkemi evimi, eþyalarýmý çiçeklerimi seviyor Allah’ a þükrediyorum.
Fakat Atatürk ve arkadaþlarý gelince, aklýma!
Onlara layýk olamadýðým için, kendimden nefret ediyorum.
Hür yaþamayý,
Baðýmsýzlýðý, demokrasiyi ondan öðrendiðim için..
Hep düþünüyor, kendime soruyorum.
Hür’ mü yaþamak yoksa bir mandalýða, köle olmak mý iyiydi acaba diye.
Ve ben!
Aradýkça cevabýný, þükrediyorum. Yüce Allah’a.
Sömürülmüþ bir ülkede, bir kölenin, oðlu kýzý ya’ da torunu olmadýðýma!
Ýnancý hür, vicdaný, hür!
Tam baðýmsýz, bir ülkenin çocuðu olduðuma…
22 Nis. 17
Ahmet Yüksel Þanlý er