Suratýmýn ortasýnda sen diye çýkan, Sýrat çizgisi..! Nabzýmdan ölü kontolümü yapýyor kuklalar. Evvelce yudumladým ülkünü kezzap gibi, Sözlerin cinayetimdir... -Nasýl da böyle oldum bilmem, Dil yarasýndan kangren. Oysa ki bende sallandým beþiklerde, Masum bir bebek gibi...
Korkuyorum bilmiyorsun gecelerin ölmesinden, Damarýmda kuduran kan damlalarým var. Felç iniyor gözlerinin uzaklaþmasýndan, Duvarlara yaslanýyorum bedenim yitik...
Gülücük býrakan dudaklarýn, Ertesi evveli olan anlarý anlatýyor þimdi. Çekmecende gizlediðin sihirli mendilini, Karnýmýn aðrýsýna feda etmiyorsun... -Bilmiyorum kim kesti gövdenden, Filizlenen dallarýmý. Ne çabuk dondu avcumda sana sunduðum alev, Ve sen ne garip attýn beni uçurumlardan.. Düþemiyorum...
Vardiyasý mayalanan gece bekçiliðimle, Boynumda hiçliðe göçen bir duam var... Derine sinmiþ aðlayýþlarým, Cansýz fermanýmý okumayýþýnadýr, Tüm kýrgýnlýðým... -Sýfýrla çarpýlan benliðim kayýp, Ruhum sýðýnaklardan kovulmuþ.
Sayfalarýn ardýna eklenmiþ virgüle, Çöl de su bekleyen bir güle, Dökülerek cehennem kuytusundan alev alev, Bir þiirden bir dörtlüðe düþüyorum...
"neyleyim þehirde sensin burda sokakta dilim kýnýna girmez, kanarda dökülür kim sever seni ben gibi mavice uzakta bir sabah ufukta bir aþýk öylece ölür."
Hançer izi sýrtýmýn her yeri, Vakit ýsýtmýyor anlamýyorsun... Biraz deli biraz esrik, Tan yeri kýzýllýðýna dönüyorsun... -Öyle ki... Her sözde feveran her halde cereyaným. Kapkara bir yerde mumun alevine muzdarip, Sen diye göðsümden gönlüme heyelaným...
"Býrak býktým diyenler býksýn sen bakarken, ben ruhumda sana bir þehir kurarým... içi dört köþe, tek kalp..."
Ýsmail Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
shopen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.