Çelişkilerle Doluyum

Sensiz olmak duygusu kalbime bir býçak gibi saplanýyor
Ve hiç kimse kalbimden bu býçaðý söküp çýkaramýyor.
Bu býçak hep kalbimde kalacak biliyorum
Ve o býçak orada kaldýðý sürece ben acý çekmeye devam edeceðim

Bunu biliyorum hem de adým gibi
Sevdam gibi, yalnýzlýðým gibi biliyorum.
Ama elimden, dilimden, kalbimden hiçbir þey gelmiyor.
Ne seni terk edebiliyorum, ne de sana kavuþabiliyorum...

Hem bana tutabilecek kadar yakýn,
Hem de yýllar kadar uzaksýn.
Hem içimi aydýnlatan bir güneþ gibi parlak,
Hem de aysýz geceler gibi karanlýksýn.

Hem beyazým hem de siyahýmsýn.
Senden her uçmaya çalýþtýðýmda yalnýzlýðýn pençelerini
Kalbimin en derinliklerine kadar saplanmýþ buluyorum
Ve senden ve sensizliðinden kurtulamýyorum.

Sende hem beni kendine çeken bir þey var,
Hem de beni eski bir eþya gibi kaldýrýp atan bir þey
Ben hep sende ve sensizlikte çeliþkilerle doluyum,
Ne senle olabiliyorum ne kendimle.

Hep ikimiz arasýnda gidip geliyorum.
Gün oluyor seni unutmak için kalkýyorum.
Gün oluyor seni tekrar yazmak, seni tekrar okumak
Sana tekrar tekrar aþýk olmak için kalkýyorum.

Sen ile ben ateþle buz gibi, gece ile gündüz gibi
Hasretle vuslat gibiyiz
Yani sen olduðun da ben yokum
Ben olduðumda sen yoksun.

Nasýl ateþle buz yan yana duramýyorsa,
Gece ile gündüz bir olamýyorsa,
Hasretin olduðu yerde vuslat yoksa,
Sen ile ben týpký bunlar gibiyiz...

Ne sen ile yan yana durabiliyorum,
Ne sen ile bir olabiliyorum,
Ne de sen ile var olabiliyorum...


15.01.2017 Pazar
Mehmet Savaþ

Sosyal Medyada Paylaşın: