Bazen her þey güzel olacakmýþ gibi geliyor Ama sonra yine ümitsizlik sarýyor her þeyi Gelip kuruluveriyor davetsiz misafir gibi, Gönlünün en güzel köþesine
Sen pabuçlarýný ters çevirip koyuyorsun Gönül kapýsýnýn önüne, Belki anlarda kalkýp gider diye Ama o yüzsüz bir misafir gibi Gönül evinde ne var ne yoksa Hepsini tüketene deðin her gece yatýya kalýyor
Sonra her þey tükeniyor tabi Ne sevinç, ne mutluluk, ne de bir hayal Hepsini tek tek tüketiyor her gece Geride sadece yýkýk virane bir gönül kalýyor Her köþesinde örümceklerin að kurduðu Penceresinin önüne kargalarýn konduðu Baykuþlarýn mesken tuttuðu Yýkýk virane bir gönül…
Ve tam ortasýnda da SEVDAM Yapa yalnýz, bi çare, Öksüz bir çocuk gibi sessiz…
20.04.2017 Perþembe Mehmet Savaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Savaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.