SEN ÖGRETTÝN
Elvedaya dikiþ atmýþ kýrk yamalý dudaklarda
Hep ayrýlýk sözü varmýþ bunu bana sen öðrettin.
Ah yar hüzünle boðuþup bomboþ kalan kucaklarda
Yanan sevda közü varmýþ bunu bana sen öðrettin.
Gecenin tam ortasýnda uykusunu bölenlerin
Uyanýp kan ter içinde yaþýyorken ölenlerin.
Derdini içine atýp kahkahayla gülenlerin
Kan aðlayan gözü varmýþ bunu bana sen öðrettin.
Birikiyor cümlelerin arasýnda bütün sýrlar
Yarým olsa ne çýkar ki karalanmýþ bu satýrlar
Seneleri avuçlayýp yutkunuyorken asýrlar
Her baharýn güzü varmýþ bunu bana sen öðrettin.
Aþk yarasý dikiþ tutmaz yarayý açanlar yarmýþ
Aþk ile meczup gezene yarin yüreði diyarmýþ.
Samimi olduðu kadar gülüþleri sahtekarmýþ
Aþkýn iki yüzü varmýþ bunu bana sen öðrettin.
Neye uzansa ellerim bir boþlukta ve derinde
Baktým keder sayfasýnda ayrýlýk durur yerinde.
Evvelden böyle yazýlmýþ sevenlerin kaderinde
Meðer kara yazý varmýþ bunu bana sen öðrettin.
19.04.2017
Rasim YILMAZ