Gençliði yaþarken, geçmiþ yýllarda
Hayaller içinde, koþtum durdum ben.
Zevk sefa sürerken geçmiþ zamanda
Bu günler biterdir, diyemedim ben.
Çoðu gün kýyýdan, ufka bakarken
Hayaller kurdum’ da, baktým ufka ben
Gün gelir bu gençlik, biter demeden
Günümü gün ettim, durdum kendime.
Yýllar sonra baktým, þöyle kendime
Kalmamýþ yaþanacak, güzel gün bende
Gördüm’ de yüzümü, sarkar çenemde
Dedim’ ki hayat, beni çalmýþ benden.
Gençliði yaþarken, en güzel çaðda
Öðrendim dert tasa, olmazmýþ baþta
Genç iken gezdim’ de çamurda yaþta
Erkenden kendimi, bitirdim birden.
Yaþamýn türlüsü, eðlerken beni
Meðersem baþkaymýþ, gençliðin hali
Kaldým’ da þimdi ben, bir kemik deri
Aðacýn eðrisi, düþmez elimden.
Zavallý gençliðim, giderken elden
Bilmeden çok þeyler, çalmýþ þu benden
Kalkmak yoksa bana düþtüðüm yerden
Hiçbir þey olmazdýr, gayrý þu benden.
18 Nis. 17
Ahmet Yüksel Þanlý er