MAVİ GÖZLÜ SESSİZLİĞİM...

Aþýnan bir kaldýrýmda mavi gözlü sessizliðim:
Seslerin denginde koyu bir düþüm,
Kelamýn bayat tadýnda
Hayatý ýskaladýðým yetmezmiþ gibi
Satýrlara sürdüðüm beyanlarým.

Boþum: Beyhude bir gönül yoldaþýyým
Yine kendimden ýrak
Ama kendime kýydýðým her diri gece:
Kehanetler biriktiren yorgun gönlüme
Sunuyorum yine ruhumun derinliklerinde
Derisini yüzdüðüm cümleler boca ediyorum:
Önce titrek sesimin cahil hükmünde
Bir de kýrýk bir sure tadýndayken sair gece
Ha, bir de unutulduðum þarkýlara sitemim;
Ser verip sýr da verdiðim ölümlü dostlarýma
Son reveransý þu sefil kalemin/yüreðin.

Eþleþen tümceler ürüyor,
Arsýz dalyalar sýðdýrýyorum en içimde
Çözümsüz ve maðlup sevdamýn titrine yýðdýðým
Kan kýrmýzý þerbet tadýnda evrildiðim her türbe:
Gidip dönmelere doyamadýðým namazlarda
Son verdiðim ölümlü düþ/üþ/lerim,
Tam kývamýnda, demeye gücümün yetmediði
Hikâye kahramanlarý yine cebelleþirken ömürle.

Dengimde yoksun bir kýyam
Aslýnda varlýðýmý sunduðum beyhude gök kubbe
Oysaki asýlý kaldýðýma dair
Duyduðum onca terane
Bir de diyemediklerimi ekleyip
Ölümüne sustuðum susmalarýn girdabýnda
Boþ bir hecede darp edildiðim
Ve aklýmýn iklimlerinde soyutlandýðým
Somurtuk düþlerim
Yine peyder pey ektiðim mýsralar tadýnda olmalý hayat,
Dediðim…
Ya, demediklerim?

Sosyal Medyada Paylaşın: