YALNIZIM YALNIZ

bakma bana öyle
hüzün tarlalarýnda açmýþ gelincikler gibi
çektiðim acýlarý bilemezsin benim
yalanlarýna inanýp hala
çýlgýnlar gibi sevdiðimi nerden bileceksin
yokluðunda sesini duymak istediðimi
ve özlem yangýnlarýnda yandýðýmý
bilir misin
her þeyi bir kenara býrakýp
arkama bakmadan gitmek istiyorum
çok uzaklara
kuþ uçmaz kervan geçmez diyarlara
tek baþýma sensiz ve öksüz
týrmanýp daðýn zirvesine
haykýrmak istiyorum þu yalan dünyaya
yetmedi mi yaptýklarýn býkmadýn mý
ne istiyorsun benden
farklý sanmýþtým seni
sen de yanýlttýn beni tuttum aðzýma gelenleri
hapsettim yüreðime
sustum çaresizce derin piþmanlýklar içinde
bir kez daha ölüyordu içimdeki çocuk
istemesem de
tutamadým kendimi
gözlerimden dökülüyordu yaþlar yanaklarýma
tuzlu tuzlu hissettim
bir kez daha anladým ki
yalnýz geldim yalnýz gideceðim
kaderimdi yalnýzlýk daha öncekiler gibi
kol kanat gerecek
yaralarýma merhem olacak
kimse olmadý yanýmda
arkadaþým dostum sevgilim gölgemdi
yaþananlar çok þey aldý yýprattý beni
kabullenmek zor olsa da gerçekti
yalnýzým artýk bu yolda
kalabalýklar içinde yalnýz
kimseler olmasa da yanýmda
sadece unutmak istediklerim ve yaþananlar var
yapayalnýz dünyamda...




Refik
15.04.2017
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: