Ýçimden coþku taþarak eve vardým, hâlâ kýrýklar içinde ellerim kollarým ayaklarým oysa bütün derdim Afitap’ým, hiç deðilse mektuplarým biliyorum ki mektuplarým beni bekliyor hasret! dayanýlmýyor
kim bilir ne acýlar içinde adýma yazýlmýþ kaç mektup vardý evde kýrýlmýþ.. isyan etmiþ olmalýydý.. hem de ne sitemler.. yeter ki “beni unut” demesin de emmioðlum yere bakýyor.. gözlerini kaçýrýyor kimse bana O’ndan bahsetmiyor
dile gelmiyor Afitap’ým..
. . . . . .. . . . ... .
.
.
.
anam açtý aðzýný, yumdu gözünü, hay dee “-olmaya gomaya yermesin o gýz necap þeyimiþ bee taa o zamannar üþ mekdip geldi de
ben de ataþa atývýdým hepiciðini bunnar baþýna.. o olmaz olasýca yüzünden gelmedi mi kimbili kimin artýðý.. kimbili kimin eniði
sebep o þerli delisi deði mi.. olmadan gedesice adý batasýca! deðilise taha dün geldin hu zaman ne iþin varýdý senin Angaralarda mangaralardaa ne der ne düþünür hiþ sormak yok anaya-bobaya
o faþa, orasbý olmadan gedeydi.. imii, geberip gedeyazdýn, senin taha aklýn baþýna gelmedi mii aklýný çuvdurdu buu, gonþular nere ðedeyin garii
bi maraðý var mekdip.. gelmedi mi ver elini Angara iki satýr yazý gelividi mii düþüvürüyo yollara.. olmadan getsin.. mekdip gelmediyse oðlanýn maraðý galmayoru dünnada
o.! aklý baþýnda biri olsa bura gelin geli mi inek saða bili mi, ekmeð edebili mi, çapa ekin-harman bili mi bu hiþ aklý baþýnda birinin edece iþ mi?!
Ýsan olan isan deme mi iki ðün sonura “benim gardaþým evleniyo” deye acýba tak tak tak.. biniviriyo motura, buradan Angaraya varýlý mý onunan.. adý beyliðe çýkasýca
okulun galdý hayatýn mahvoldu bu hâlâ o þýrfýntýnýn derdinde.. okul mokul ðaldý getdi, gulaný aþ da eyi dinne sana söz kesdik Emmiyin Cemileyle
hiç þu bu deme, otur oturduðun yerde.. hakkýmý halal etmen vallaha da billaha da aklýný da baþýna al.. yavýz etme Nezirenin adýný da onmaz gedersin südümü halal etmem þartlar þartossun hemi de üþden dokuza
gosgoca þerde sana gelesiye beker oðlan mý yoðudu, evlencek kimbili kaçýynan düþdü gakdý daa; sana adýný temizledecek ýhýcýk gasabadan aldýk iki gün olmadý, ölüyon desen su mu vercek
biz de seni bize bakar umduk, o þerli seni beni beðenmez, aklýsýra iki ðün sonura bize kim bakcak, emdiðin süt heba oldu heba getdin de; bula-bula o þýrfýntýnýn çentesini mi buldun onca Muhammet ümmeti arasýnda
kaþ aydýr mefta ðibi yatýyosun; öyle onun adýný sayýklýyosun afýtap-mafýtap bilmen ben boban sana onu almaz adýn gibi de biliyosun Hasanýnan mekdip yazdýk ötüyon; dedik ki ”baþýn sað ossun”
çokdan birini bulmuþtur o faþa, bi taha o þýrfýntýyý arama sorma bobasýnda tarla takga, anasýnda göresek, sülale, asalet emmiyin gýzýnda ben Cemile’den baþgasýný gelin deye sana alman vallaha da billaha da
DEVAM EDECEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.