þehri anlattým, Emmoðluma, yarenlik günler boyu Yaptýklarým ona göre çok komikti gülüþtük.. elbette Afitaptý konu, nereye gittiðimizi bilmeden “onunla hiç ama hiç konuþmadýk.. o önde ben arkada yürüdük baþýna iþ açtým ona açýlmak isterken birbirimize dokunmayý düþlemeden sevda büyüttük….”
Afitabým sanýyorum her gördüðümü aylardýr yoktum ya uçarcasýna motosiklet biniyorum, ne baþka þey yapýyorum ne üç gün sonraki bayramý umursuyorum.. ertesinde kýz kardeþimle emmoðlunun düðünü bende bir hasret ki sormayýn, hasretindeyim Afitabýmýn
ben atladým gene jawaya, nereye Ankaraya.. kaç saatlik yolmuþ sanki umurumda ne benzin, ne para böyle bir þey sevda böyle bir þey delikanlýlýk aþýklýk..
dönemeçte bir eþekli, ürktü, kurtaramadým, süratliydim ki kaderdi, yaþamalýydým, uçuruma yuvarlanmýþým beni hastaneye, kaldýrmýþlar aðrým acým yok gibi alçýlar içinde Nurcihaný sayýklamýþým..
emmioðlum biliyor ya her þeyimi.. güya Afitap merak eder diye; biliyor ya Songülün gününü mutfak penceresinde geçirdiðini postacý yolunu gözetlediðini yazmýþ Arzu ablamýn adresine “Mutlu kaza geçirdi hastanede”
postacý eve gelmesin için uçarak gidip karþýlayýp mektubunu saklayarak getirip banyoya kendini kilitleyip okumak için mektuplarýmý beklediðini biliyor ya! çok bilmiþ “geçmiþ olsun, hastanede yatýyor” demiþ
ben “Afitap-Songül” diye sayýkladýkça, ciðerleri yanmýþ anamýn da anam aklýna geleni yapmýþ.. kýz kardeþimi Emmimoðluna yamamýþ ama önünde ben varým ya emmim kýzýný da bana ayarlamýþ.. þans-talih, kadermiþ.. alýnyazýsýymýþ aðzýndan girmiþ, burnundan çýkmýþ anam; emmioðlumla birlik olup, mektupla sonun da “baþýn sað olsun” demiþler Afitap’ýma halt etmiþler ..
bir ay sonra hastaneden çýktým.. ancak; iyileþtiðime sevinemedim songül mektupsuz koymazdý beni bilirim “hiç mektup almamýþlar” sadece mektuplarý deðil Afitap’ým “biz”i yakmýþlar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.