ZEYTİN DALI

ZEYTÝN DALI

yine gece vardiyasýna kaldýðým bir gün,
bir ayrýlýk türküsü söylüyor delinin biri,
geçmiþ karþýma fotoðrafý yok.
kalemim,
uçurtmam,
ve sordukça çoðalan sorular,
durdukça yeþeren zeytin dalý...
sende mi sarmaþýk çiçeklerinin kuruduðu bir eylül ayý doðdun
ve büyüdüðün topraklara gönül koydun.
ne zaman yitirdim hatýrlamýyorum bile,
kaç gün oldu,
saçým sakalým ne zaman uzadý benim?
ne yediðimi, ne içtiðimi,
belki bir gün, belki bir asýr...

ben de yüzyýllarýn efendisi aþka boyun eðdim,
kýlýcým, kalkaným, canýmla...
vur dedi vurdum,
ölüm emri verdi,
yerine getirdim tereddütsüz
kýlýcýmý en ince yerine saplarken yüreðimin...
ve al renklere esir düþtüm,
bir bilsen,
çözdükçe düðümlendi kördüðüm halatlar,
sardý sarmaladý her yanýmý
ve adým tutsak kaldý
sonsuz deryalara kürek çekerken çaresiz...
…
ki bir fiil bekleyerek yarýnlarý,
güzel düþler kurdum güneþli,
oralý bile olmadan al renklere…
…
elim ayaðým baðlý oysa,
düþlerim uçurtmalara hasret kaldý
ve uzadýkça uzayan sularda,
sancý duyarak buruk bir gün batýmý,
ve fýsýltýlarýn yankýlandýðý,
kör ve saðýr akþamlardan
ki yýrtarak týrnaklarýmla karanlýklarý,
zeytin dallarý,
zeytin dallarý getirdim saçlarýna.

2005

Sosyal Medyada Paylaşın: