itiraf etme sevdiðini tek kendin bilsen dahi bu bana yeterli, dum dum kurþunuyla vurulmuþ yüreðim ona bile razý, neylesin çaresizlikten kývranýrken...
derdi kervan yaptým kahýrlara inat, diz çökmüþ olsada yarýnlar, zem zem suyunla yýkanmadý ki þu zaman, arýnsýn geçmiþinden tazelensin yeniden...
gül bahçesinden gül toplamak isterdim aslýnda, hüznü yasa terk ederek kanatlanýp uçmak bohçalamak güneþi güzelliklerle kucaklaþýrken...
ama nerde, bu bir hiçe kurban olunmak galiba ters yönden esen rüzgarlarda çark paslansa ne ne gezer bu saatten sonra, ne bir gelen olacak nede bir giden...
ah bir de fýsýldasan kulaðýma o iki kelimeyi, dünyanýn bir cennete dönüþmesi mucize gibi olmaz olur ta kendisi hayal misali, yalana bir çerçeve yaptým içinde sen dýþýnda ise yine ben...
gözler dalmýþ göçüyor çok uzaklara bir teselli arýyor yokluklarda, bildiðim tek þey sevmek en güzel dua düþmiyecek hiç bir vakit ne dilimden ismin nede yürekten sevgin ararken bakýþlar yanarken hasretinlen...
(Berlin,15.04.2017)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.