Soyut Pazar

yavaþ yavaþ daðýlmaya baþlýyor soyut pazar
fikirsiz kalabalýktan geriye sadece çamur kalýyor
sadece çamur
ve deþtikçe içinden çýkan kusursuz insan lekeleri



çöp poþetlerine konulan “ansýzýn yitirilen anlamlar”
bir köþede oturmuþ paralarýný sayan küçük tüccar
asýl hasýlatý soyut kamyonlarla taþýyan büyük üzücüler
müþteri sýkýntýsý çekmeyen kötülüðün gülüþü
cebinde cinnetiyle dolaþan boþluk uzmaný bir memur
erkek sesli kadýnlar yüzünü arýyor kalabalýkta
gelecek zamaný görünce kaçan geçmiþi yýkama ustalarý
biraz ötede sohbete dalmýþ olan iki yaþlý his
içtikleri az þekerli kahvede Tarkovsky sinemasý
hayalhanenin yerini alan dilsiz kulübeleri iþaret ediyor
iþte bu yüzden diyor; her yer yüreði kýsýlmýþlar atlasý



ablalarým! diye baðýrýyor hiç çamaþýrlarý satan tezgâhtar
yeni düþüþler geldi ablalarým, denemek ister misin?
bir yalana bir bedavaaa!
mallar öyle ucuz ve üstelik sesi öyle etkileyiciydi ki yalancýnýn
kapýþ kapýþ gidiyordu yeni düþüþler



soyut pazarýn bittiði yer büyük caddenin sonu
boþ bir varil ve içinde hiç sönmeyen soyut ateþ
öykü üstüne öykü anlatýyor belirsizleþen yüzlerin gölgesi
yanaklar arasý yolculuk yapan gözyaþlarý
“Allah’ým bana kaldýrýmlarýn kalbinden tak;
yürüsünler gitsinler sesim çýkmasýn” *
diyor korkuyu kaðýttan okuyan bir üzülme ustasý
hemen arkasýnda az çeliþmiþ ülkelerin birinde
uçmaktan bahsediyor kayboluþu ezbere bilen bir torbacý
ve þehvet tapýnaklarýna götürüyor parçalanmýþ ruhlarý
gerçeklerin ölünce gittiði yere
akþam çökünce avluya kadar iniyor huzursuzluk sisi
suskunlar yurdundan sesleniyor biri hep ayný saatte
kim olduðunu göremiyordum karanlýkta
dönüp bakýnca tanýyordum ancak; ben’dim



gün ardýnda artýklar býrakarak sona eriyor
gözcülüðe devam ediyor ödüle doymayan çamur
kimsenin dikkatini çekmiyor asýl öykü
þehrin en kolay vurulabilen yerinde yaþananlarýn öyküsü
hakikatin göbeðinde çadýr açmýþ reddedenlerin öyküsü
iþimi geri istiyorum diye haykýran Derya öðretmenlerin
gülüþlerinde ýþýklar dolaþtýðý için gözaltýna alýnanlarýn öyküsü
ezilenler bile dönüp bakmýyor
ezenlerin yasalarýna hayýr diyenlerin öyküsüne
bir kutudan küçülerek kendini çýkartýyor tecrübeli yenilmiþ
masalýn içinde kalmak için birbirini çiðniyor
ve düþtüðü yerde” ansýzýn yitirilen anlamlar” gibi
daðýlýveriyor büyük pazarýn tükürdüðü insanlar




(*Ýbrahim Tenekeci)



Sosyal Medyada Paylaşın: