5/4/2017

5/4/2017

Ýki Penceremiz var; bir’i görür Rahman’ý
Bir’i de boþ taraftan; gösterir þeytanlýðý.
Ýrade verdi bize; bulun doðruyu diye,
Bir de nefis yükledi; Þeytandan bir hediye.

Gerçi dünya hayatý; nefisle sürdürülür,
Rahman’a yönelirsen; nefisler södürülür.
O zaman gösterilir; Doðrunun ýþýklarý,
Rahmanla bakýþmanýn; anlatýlýr þýklarý.

Elimizdedir ama; bilmeyiz kullanmayý,
Öðrenmiyoruz çünkü; O’ Allah’ý anmayý.
Yolcu; yerleþmek için; kamarayla uðraþýr,
Hiç inmeyecek gibi; boyuna eþya taþýr.

Akýl kabul eder de; þeytan nefsi býrakmaz,
Zaten nefis de çeker; Ýmân kendisi akmaz.
Ýlim mürþit olmalý; insan kendi bulmalý,
Peygamber de onu der; <ilim müminin malý>

Ancak çalýþ da kazan. Allah da onu ister,
Gerçek kazanç deðildir; alnýndan akmazsa ter.
Hem maddî, hem manevî; deðerlendirin evi;
Çalýþarak yeneriz; þeytan denen o dev’i.

Hacý Ýlhan Çaðlý da; yýllardýr o çabada,
Atatürk ilham etti; insanlýðý ona da,
Nutku’nda der, alim’i; ismini söylemeden.
Allah’ý öðreterek; O nu; Müslüman eden.

H.Ý.Ç.(Hacý Ýlhan Çaðlý)

Sosyal Medyada Paylaşın: