KIRKÝKÝNDÝLER
Nasýl cama vuruyor, görsen kýrkikindiler
Özlemler çiçek açtý, periþaným bunu bil
Süzülen þu damlalar, gözümden çekindiler
Aðlýyorum yaþýmý, mendilinle haydi sil
Þekilsiz düþünceler, karýþtýrýr usumu
En güzel þarký bile, dindiremez yasýmý
Dostun sohbeti bile, silmez gönül pasýmý
Ayrýlýk ne zor þeymiþ, anlatamaz bunu dil
Ruhumu sarýyorken, yokluk denen duygular
Yaðmur ile birlikte, artýyor yâr kaygýlar
Gönlümle savaþ açtý, cenk ediyor saygýlar
Bastýramaz öfkemi, pembe, beyaz karanfil
Farkýnda olmadan aþk, çok þeyler yitiriyor
Hep sevenden alýyor, her zaman götürüyor
Zaman denen bu süreç, ömrümü bitiriyor
Bak neler alýp gitti, buna sevgi de dahil
Þu kabaran hislerim, buz tutuyor her gece
Bilir misin sevgili, seni sevdim sadece
Dilimde adýn teþbih, dudaðýmda ilk hece
Diyorsun ki sen bana, aðlama yâr, haydi gül
Bir yaralý bülbülüm, uykusuz seherlerde
Yalnýz bir çiçek gibi, soluyorum kýrlarda
Hep ben seni aradým, gezdiðim o yerlerde
Her sabah yürüyorum, sensiz bom boþ o sahil
Bu benim deli gönlüm, aþk ateþi yakandý
Bizim o saf sevdamýz, yaðmurlarda yýkandý
Lüzumsuz’un sabrý da, yavaþ yavaþ tükendi
Daha gelmeyeceksin, yüreðinden beni sil
Sadýk DAÐDEVÝREN
Aþýk LÜZUMSUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.