GEL GİR DÜNYAMA

iyi ki girdin hayatýma
içimdeki çocuða can verdin
gülmez denilen yüzümü güldürdün
sevmeyi sevilmeyi sen de öðrendim
seni düþlemek senle can bulmaktýr
ne kýsacýk bir ana sýðar
ne de geçmek bilmeyen zamana
týpký baharda açan bir çiçek
anne kokusuna hasret çocuk gibi
sadece yalnýz seni hissetmek
gözlerindeki sýmsýcak bakýþý görmek
yanýmda olmasan da içten içe erimek
adýný her andýðýmda tepeden týrnaða titremek
iþte sevmek bu olsa gerek
hadi çýk düþlerimden gir dünyama
sensiz kapanmasýn bir daha gözlerim
hep canlý kalsýn çizdiðim resim
aþk acýsý tatmayan yürek varmýdýr
gitmiþ olman yoksun demek deðildir
hayatýn da birinin olmasýdýr aþk
ben senin gülüþüne öldüm
sen ise ölüþüme güldün
biliyorsun aþk bir sabýr iþidir
gel gitleri olanýn aþklarý
çölde görülen serap gibidir...




Refik
13.04.2017
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: