Melankoli

Zihninde büyüdükçe, derin izler býraktý
Aklýndan atamadý, bunca olan biteni
Derleyip topladýkça, mesafesi ýraktý
Düþündükçe beyninde, tiftik gibi çiteni


O mutlu günlerini, hafýzadan kürümez
Unutmak istedikçe, mazisinden sürümez
Gam yüklü yüreðinde, yaþattýkça çürümez
Çýkartmak mümkün deðil, anýsýndan yiteni


Lâl olan dillerini, zorlasa býçak açmaz
Kara bahtlý kaderse, kovaladýkça kaçmaz
Muma dönüþen umut, etrafa ýþýk saçmaz
Hala niye düþünür, hüzünlere iteni


Hep bir ümit uðruna, deðer mi bunca çile
Sus pus iken yüreði, konuþup gelmez dile
Kalan ömrünü harcar, tüketip bile bile
Dönecek diye bekler, býrakýp da gideni


Ateþten gömlek olsa, giydikçe teni yakmaz
Daðlasa bedenini, kavrulan yere bakmaz
Böyle büyük sevdaya, paslý çiviyi çakmaz
Yine sevgiyle anar, ömrü ziyan edeni


Nesrin Önem
13 04. 2017
Tekirdað
Sosyal Medyada Paylaşın: