/zaman tellalý.., tokmaðýný davuluna rasgele vurarak haykýrýyordu.. ‘duyduk-duymadýk demeyin.., bu gece gökyüzünün son gecesidir’/
. . . . . .
biz., o gece seninle sahilde kumdan kalelerimizi yaparak.., her biri diðerinden daha parlak uzak yýldýzlarý seyrediyorduk., göz-göze bakýþarak.., iyot ve yosun kokumuzu., çalkantýsý hafif denize dalga yaparak saçlarýnda bukle açmýþ kýzlara., ergenliði filiz vermiþ delikanlýlara ormanlar gibi yeni dünyalar kuruyorduk…
arada., çok öte yerlerden kulaðýmýza bir davul sesi doluyordu rüzgarla., biz., aman ne hoþ diyor., düðün-dernek sanýyorduk., ama tellal ne diye baðýrýyor-neler söylüyor.., hiç anlamýyorduk… .,
sonra birden nasýl olduysa ýþýklý izler býrakarak gökyüzünde., yýldýzlar akmaya baþladý denize sular kendini çoktan teslim etmiþti dipsiz düþlere… ay., narin bir telaþla saklanmaya çalýþýrken kendi gölgesi içine kuytuda yakalanan acemi aþýklar gibi., korku sýmsýký sarmýþtý bizi… iþte bu manzara., sonun acý tebessümüdür…
demir ve taþ soðukluðunda ilk adýmda tanýmaya baþlarken hücreni bütün sesler o an birden derin bir sessizliðe dönüþür., bu ardýndan kapanan kapýnýn., dört duvara okuttuðu ceza hükmüdür…
. . . . . ,
o geceden sonraki gecede saçlarý bukle çiçeði genç kýzla., damarlarý deli kan yataðý delikanlý o sahilde bakýþarak göz-göze., seyre dalmýþlardý.., her biri bin yýldýz yakamozlarý., yüzgeçleri kanat açmýþ balýklarý… birazdan güneþ de doðacaktý., pervaza sýralý mavi çiçekler üstüne deniz dersen., sabahtan gökyüzü olmuþtu zaten…
yani .,canýmýn içi öyle fermanlarla yok edilmiyor özgürlükler bak.,yakamozlar nasýl yýldýza döndü., balýklar kuþ olurken… ama önemli olan., yaþamadan bilebilmektir gelecek tehlikeyi., henüz vakit varken…
CEVAT ÇEÞTEPE
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.