BAŞARAMADIN GİTMEYİ

Adý konmamýþ bir aþktý bizimkisi
masum bir bakýþ ve tatlý bir gülüþ
gönül pencereme konmuþ bir kuþ gibi
nasýl anlatsam sana içimden geçenleri
sevdana düþmüþüm bir kere kör olmuþ gözlerim
görmüyor senden baþkasýný
az mý koþtum peþinden bak tükendi ömrüm
yine her zamanki gibi hazýrlýksýz yakalandým
veda etme ekme ayrýlýk tohumlarýný
mahkum etme yalnýzlýklara beni
býrakma karanlýklarda
sensizliði düþünemiyorum anlatamýyorum kendime
arada sýrada yanýma uðrasan da
adýn bir dua gibi dudaklarýmda
tenin dudaðýma deðdiðinde tadý karýþýr nefesime
kesilir nefesim kalýrým kollarýnda
öyle sýcak içten bak ki gözlerime
ekiver sevgi tohumlarýný yüreðime
vurgun yesin duygularým tüm hücrelerimde
ya çek git düþlerimden esirin olmasýn yüreðim
ya da kal içimde
sevgimi en uçlarda yaþayým seninle
titreyen dudaklarým buðulu gözlerimle
yüzüne her baktýðýmda çiçekler açsýn gönlünde
söyle canýmýn içi candan öte sevdiðim
benimle güler misin aðlar mýsýn hüzünlerimde
hani demiþtin ya giderken
hayatýnda bundan sonra olmayacaðým hoþça kal
içten deðilmiþ söylediklerin olmadý
yüreðimde kaldýn istemesen de ey yar...



Refik
12.04.2017
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: