ŞİMDİ GİTME ÇOCUK

akþamdan çözülü, bir sabahtý
sonbaharýn
eylül serinliðine teslim olmuþtu
tüm þehir.

maðlup insanlar geçiyordu,
arsýz acýlarýn alfabesiyle doldurulmuþ
ihtiyar sevgililer,
duvarlardaki kuþlara el sallýyordu.

yeni yetme delikanlýlar
kendi ergenlikleriyle saçlarýný tararken,
utangaç kýzlar
elleriyle martý besliyordu.

usulca gidiyordu bulutlar,
sahin tepesine
ince bir yaðmur dokunuyordu.

ve
ben seni
hala
herþeyi sever gibi seviyordum.

iþte herþey böyle baþladý,
oysa
hiç birþeyim yoktu,
akýp giden sokaktan
ve
senden baþka.

üstelik
sende gidiyordun
hayata dönüþlerimde gidiyordu
gülüþlerin gibi.

ve
ben
sana sözler büyütüyordum içimde,
daha
en güzelini söylemesemde
þimdi gitme çocuk

þimdi gitme..







Sosyal Medyada Paylaşın: