SOLUĞUNDAN UZAKTA

öyle sevmiþim ki seni
adýn þurama iþlemiþ,
üstelik
ne çok harf varmýþ adýnda
taþýr görkemli þarkýlar her kelimede yüreðimi sana.

bir ev unutmuþsun uzaklar da,
karanlýðýn ucunda
öylece duruyor,
zambaklarý hala kuru,
solgun karanfiller kucak açmýþ susuzluða, onlar da durgun
ben gibi.

kalabalýk bir sessizlik orta yerde,
ve
çýplak teniyle bir ay ýþýðý vuruyor ki
sorma gitsin,
iþte ölüyorum
o vakit.

bilen bilir,

olaðanca bir akþam vaktidir
her vakit,
ve
karanlýðýn yasa dýþý önderi
gözlerin
sýðýndýðýnda ay ýþýðýnýn çýplak tenine
usulca daðýlýr giderim uzaklara
iþte
o vakit.

ve
her yerde
akrebi düþmüþken saatin
yazma demiþtim bizimle ilgili olanlarý duvarlara,
bir de ayak izlerini unutmuþsun ki
siyahtan koyu renkleriyle,
dolanýp duruyor
daracýk odamda,
uzaklara bir bakýþýn vardý ya,
onlar da asýlý kalmýþ camlarda.

gören bilir,
kumral bir gökyüzü salýnýr ya
bir an da ortalýða,

üstelik daracýk oda,

aðýlý bir sancý sýzar alnýma,
tutunacak yer bulamayan gözlerim
sýðýndýðýnda uyku aralýðýna,
iþte o vakit
bir kez olsun gel
üstelik çalmadan kapýyý
ne varsa
senden kalan al ve git

herþey boynu bükük duruyor
soluðundan uzakta,

iþte vakit, o vakit..

Sosyal Medyada Paylaşın: