PERÇEM SAÇLI KIZ

adam;
yürüyordu, o meþhur caddede.

kuþlar uçuyordu gri, beyaz.
gökyüzü vardý üzerinde
þöylemesine maviydi iþte.
rüzgarýn tavrý deðiþkendi,
sancýlýydý akþam
belli ki
hazýrlanýyordu
günü katlayýp bir köþeye kaldýrma iþgaline.

bir polis duruyordu asýk suratýyla
sessizce gelip geçene bakýyordu!
iki küçük çocuk
duvar dibinde tiner kokluyordu!
ihtiyar bir simitçi baðýrýyordu
kalabalýktý cadde
kimse
hiç bir yere bakmýyordu
asýl fakirlik þimdi baþlýyordu!

taþ yürekliydi insanlar
tramvay durmuþtu,kimse durmuyordu
dizlerinin üstüne çökmüþtü adam
hiç kimse kaldýrmýyordu!
çünkü
az önce
tramvaydan inen kadýn
adamýn gözlerinde durmuþtu.

þöylemesine maviydi kadýnýn gözleri
üstelik yüzünün yarýsý yerdeydi!
üç tane eli vardý kadýnýn,
yine de tanýmýþtý adam
tuttuðu elleri unuturmu insan.

sessizce bakýyordu adam
herþey susmuþtu,
perçem saçlý küçük bir kýz
sevdiði kadýnýn elini tutuyordu!
düþmüþtü adam,
çünkü az önce
gözlerinden vurulmuþtu.
Sosyal Medyada Paylaşın: